Heinz Mügge
Vörsitter von den Vereen „De Plattdüütschen“
Photo by Kallistiii on Unsplash
Wenn du mit Lüüd tohoop büst un de en oder annere vertellt di wat, denn kickst du em ok an. Du kickst em in ’t Gesicht, in de Ogen. Du sühst em an. Wenn du mit em snackst markst du, wi he mit de Ogen pliert, wi he mit de Hann rümhantiert. Du nimmst siene Sprook woor.
Annerletzt würrn wi in ene Stadt un dor würr een Poppenspeler. He harr de Popp, ene Marjonett, över enen langen Galgen an verschiedenen Bindfodens hingen un bedeen de Popp mit de linke Hand, so dat se jümmer danzen dä.
Se nöhm de Been tohööcht, wackel mit den Kopp un slöög mit de Arms hin un her. Vör de Popp leeg noch so ’n lütten Kasten, wonehm de Tokiekers Geld rin smieten kunnen.
De Poppenspeler stünn dor blangen un harr ganz normole Alldoogs-kleedoosch an. Mit de rechte Hand bedeen he sienen Snutenhobel (Mundharmonika) un speel dorto allerhand Leder: „Spiel mir das Lied vom Tod“, „Paloma blanca“ usw. Dat sehg ganz vermoos ut, wi de Marjonett no de Musik danzen dä.
De meisten Minschen bleven enen lütten Stoot stohn un keken sik dat Speelwark an. Alltohoop keken se blots op den lütten Peijas. De een oder annere smeet noch een Geldstück in den lütten Kasten. Over denn Poppenspeler harr keeneen in ’t Oog.
Dat is doch gediegen dach ik, wi man sik von de Bewegung von en Popp so aflenken loten deit. Jüst so is dat mit uns un dat Puschenkino. Sobald de Flimmerkist an is, speelt de annern Lüüd, de sünst noch in de Stuuv sünd, keen Rull mihr. Dor wo Aekschen is, dor kiekt de Lüüd hin. So is dat ok in ’n Leven, wokeen veel Klamauk mookt, dor kiekt de Lüüd hin. Keen over in ’n Stillen arbeid, ok wenn he beste Arbeit mookt, de warrt weniger beacht.