Image by Wolfgang Claussen from Pixabay
Hest du dat ok al mol hat: du wookst morgens op un du hest Wehdoog in verschedene Gelinke: dat Knee oder de Hüft?
Dennso hest du bestimmt Arthrose.
Dat kummt mit eenmool un geiht nich von sülvst wedder weg.
Ik harr dat mit de Knee.
Toierst dat rechte. No een Johr dat linke.
Du geihst no ’n Huusdoktor, de verschrifft di Tabletten gegen de Wehdoog. Dormit kummst du ierstmol över de Runnen. Over no een Johr sünd se wedder dor. De Wehdoog. Du geihst wedder no dienen Huusdoktor, de lett en Röntgenopnohm moken. Dat Resultoot: De Knorpelschichten in diene beiden Knee sünd ungefier hin. Knorpelglatze segg de Doktors dorto.
Denn kriggst du en Överwiesung no en Chirurgen.
So würr dat ok bi mi.
Ik güng no denn Chirurgen Dr. Daniel Bali bi dat Elbe-Klinikum in Stood.
De keek sik de Knee an un fröög: „Können Sie noch 100 Meter am Stück gehen?“ „Jo“ sä ik.
„Haben Sie nachts Schmerzen?“ „Ne“ sä ik. „Nehmen Sie täglich Tabletten?“ „Ne“ sä ik.
„Tschä“, segg he: „Dann müssen Sie noch nicht operiert werden. Aber Sie stehen auf meiner Liste.“
Twüschendörch hürst du denn noch de reinsten Horrorgeschichten von diene „Bekannten“ över ene Knee-OP. Ik kann blots seggen allens „Tühnkrom.“
No en Johr stell ik mi wedder bi den Chirurgen vör.
He würr nu Oberarzt an dat Elbe-Klinikum in Buxthu.
De sülvigen Frogen un ok de sülvigen Antwurten.
En Johr loter segh dat al leger ut.
Ik harr richtige O-Been un kunn slecht lopen.
Ik harr nachts Wehdoog un nöhm jeden Dag een Tablett.
„So,“ segg de Chirurg, „mit den Tabletten ist es auf Dauer nichts. Die greifen den Magen und die Nieren an. Wenn Sie das „Leiden“ nicht mehr ertragen können oder wollen, ist es jetzt Zeit für eine OP, mit der Ihre Lebensqualität verbessert werden kann.“
He nöhm sik veel Tiet un verkloor mi nipp un nau wat possieren dä.
„Sie bekommen ein neues Kniegelenk und Ihr Bein wird gerade gerichtet.“
„Aber,“ segg he wieter: „Nicht ich entscheide über den Zeitpunkt der OP, sondern alleine Sie als Patient.“
Naja, wi möken enen OP-Termin af un denn güng dat jo los.
Ik heff denn mit mienen Physiotherapeuten ganz gezielt Övungen för de Gelinkigkeit von dat ganze Been mookt.
Jichtenswenn in ’n Harvst würr dat linke Knee opereert un dat Johr dorop dat rechte Knee. Beten Schiss heff ik dorför doch hat.
An ’n Ovend no de Operatschoon besöch mi de Oberarzt. He verkloor mi nipp un nau wi he dat Knee opereert harr.
Ik harr dat Gefeuhl, as wöör ik de enzige Patient bi em, so genau puul he mit dat uteenanner.
De iersten veer Doog no de Operatschoon würrn gräsig. Dörch de velen Medikamente würr ik meist beten von de Rull. Over de netten un kompetenten Plegers un Plegerinnen hebbt mi jümmer wedder Moot mookt un mi jeden Wunsch erfüllt.
So bün ik dor goot wedder dörchgreunt.
Nu heff ik twee ne’e Knee un ganz lieke Been un, dank de OP von Dr. Daniel Bali, heff ik kuum noch Wehdoog un kann allerbest lopen.
Mien Root is, wenn ji Wehdoog hebbt, denn kiekt jau bi de Elbe-Kliniken üm. De hebbt Ohnung un künnt dor allerbest mit ümgohn. Dat hett för de Angehörigen ok noch den Vördeel, dat se nich so wiet führen mööt.
Vereen „De Plattdüütschen“